Emre Aydın – Ben Sensiz İstanbul’a Düşmanım

[LeyL]

Kelimelerden alacaklı bir sağır gibi.
İçimi döktüm bugün yokluğunla konuştum
Tutsak gibi, enkaz gibi, kendim gibi
İçimden çıktım bugün içimle konuştum
Yüzünü ilk kez gören bir çocuk gibi
Gördüm kendimi gördüm
Kırıldı ayna paramparça paramparça
Ne varsa kadınım yokluğunda kaç damla gözyaşı eder adın
Ne olur gel gel gel gel ben sensiz istanbul’a düşmanım
Kestiğim ümitlerden yelkenler yapıtım ama yokluğunda ne
Gidebildim ne de kaldım
Gerçek miydi tutunmaya çalıştıklarım
Hediye süsü verilmiş ayrılıklarım
Kaybetmenin tiryakisi bir çocuk gibi
Sustum kendime kızdım
Kırıldı ayna paramparça paramparça
Ne varsa kadınım yokluğunda kaç damla gözyaşı eder adın
Ne olur gel gel gel gel ben sensiz İstanbul’a düşmanım