Şehrin kapısında yaşlı bir çoban yanındaki genç çırağıyla bir kayanın üzerine oturur, bir yandan büyük koyun sürüsünü gözler bir yandan da mekanik el hareketleriyle pazarda sattığı süveter ve çoraplarını örermiş. Bir gün bir ziyaretçi gelmiş, şehrin kapısında içeri alınmayı bekleyen erkeklerin yanında sıraya girmiş ama adam tereddütte görünüyormuş. Çobana yaklaşıp sormuş:
"Söyle bana yaşlı adam, bu şehri tavsiye eder misin? Buraya yerleşip küçük bir iş kurmayı düşünüyorum ama amacıma bu kadar yaklaşınca kalbime bir korku doldu. Bu şehrin insanları nasıldır? Onlara güvenebilir miyim?"
"Geldiğin şehirdeki insanlar nasıldı?" diye sormuş çoban.
"Ah!" demiş adam, "Hepsi yalancı, dolancı, hırsız! Bu yüzden yeni bir yer arıyorum. Beni sürekli hayal kırıklığına uğratmalarından bıktım."
"Ne yazık ki yabancı, bu şehrin insanları da aynı. En iyisi sen yoluna devam et" demiş yaşlı çoban.
Yaklaşık bir hafta sonra başka bir ziyaretçi şehir kapısındaki kabul sırasından çıkıp yaşlı çobanın yanına gitmiş:
"Söyle bana yaşlı adam, bu şehri tavsiye eder misin? Yerleşip küçük bir iş kurmayı düşünüyorum ama amacıma bu kadar yaklaşınca kalbime bir korku doldu. Bu şehrin insanları nasıldır? Onlara güvenebilir miyim?"
"Geldiğin şehirdeki insanlar nasıldı?" diye sormuş yine yaşlı çoban.
"Buna çok üzülüyorum işte" demiş adam, "dünyanın hiçbir yerinde o kadar sevgi dolu, güvenilir ve cömert bir çevre bulamam. Bir hafta önce komşularımdan zor ayrıldım ve onları şimdiden özledim."
"Eh, şanslısın yabancı; bu şehrin insanları da aynı" demiş yaşlı çoban.
İki konuşmayı da duyan çırağı yaşlı adama sormuş:
"Neden bu adamlara farklı cevaplar verdin? Şehrin insanlarıyla ilgili fikrin bir hafta içinde tamamen değişmiş olamaz." demiş.
"Hayır oğlum, bu adamların her birine kendilerinin yaşayacakları gerçeği söyledim. Dünya içimizde taşıdığımız korkuların aynasıdır..."
"Söyle bana yaşlı adam, bu şehri tavsiye eder misin? Buraya yerleşip küçük bir iş kurmayı düşünüyorum ama amacıma bu kadar yaklaşınca kalbime bir korku doldu. Bu şehrin insanları nasıldır? Onlara güvenebilir miyim?"
"Geldiğin şehirdeki insanlar nasıldı?" diye sormuş çoban.
"Ah!" demiş adam, "Hepsi yalancı, dolancı, hırsız! Bu yüzden yeni bir yer arıyorum. Beni sürekli hayal kırıklığına uğratmalarından bıktım."
"Ne yazık ki yabancı, bu şehrin insanları da aynı. En iyisi sen yoluna devam et" demiş yaşlı çoban.
Yaklaşık bir hafta sonra başka bir ziyaretçi şehir kapısındaki kabul sırasından çıkıp yaşlı çobanın yanına gitmiş:
"Söyle bana yaşlı adam, bu şehri tavsiye eder misin? Yerleşip küçük bir iş kurmayı düşünüyorum ama amacıma bu kadar yaklaşınca kalbime bir korku doldu. Bu şehrin insanları nasıldır? Onlara güvenebilir miyim?"
"Geldiğin şehirdeki insanlar nasıldı?" diye sormuş yine yaşlı çoban.
"Buna çok üzülüyorum işte" demiş adam, "dünyanın hiçbir yerinde o kadar sevgi dolu, güvenilir ve cömert bir çevre bulamam. Bir hafta önce komşularımdan zor ayrıldım ve onları şimdiden özledim."
"Eh, şanslısın yabancı; bu şehrin insanları da aynı" demiş yaşlı çoban.
İki konuşmayı da duyan çırağı yaşlı adama sormuş:
"Neden bu adamlara farklı cevaplar verdin? Şehrin insanlarıyla ilgili fikrin bir hafta içinde tamamen değişmiş olamaz." demiş.
"Hayır oğlum, bu adamların her birine kendilerinin yaşayacakları gerçeği söyledim. Dünya içimizde taşıdığımız korkuların aynasıdır..."
keyifli okumalar